Από την Ανδρομάχη Γεωργιάδου, Σεναριογράφο – Ηθοποιό.
Η ταινία Κnives Out (Στα Μαχαίρια) του Rian Johnson, η οποία παίζεται τώρα στη Nova, είναι από τα πιο διασκεδαστικά σύγχρονα παραδείγματα μυστηρίου στυλ Άγκαθα Κρίστι. Εκτός από τo Looper, όπου ο Joseph Gordon-Levitt καταδιώκεται από τον μέλλοντα εαυτό του, ο Johnson έχει γράψει και σκηνοθετήσει το Star Wars: The Last Jedi. Τώρα μάλιστα γράφει και τα τρία επόμενα επεισόδια των ταινιών Star Wars, και ετοιμάζει το Knives Out 2. Στο Knives Out ο Daniel Craig υποδύεται έναν ντετέκτιβ που εξερευνά τον φόνο ενός εκατομμυριούχου (Christopher Plummer). Τους υπόπτους απαρτίζουν μέλη της οικογένειάς του όπως ο γιος με τη σύζυγό του, η κόρη με τον άντρα της, η σύζυγος του νεκρού γιου, τρία εγγόνια και μια νοσοκόμα. Ηθοποιοί όπως η Jamie Lee Curtis, o Don Johnson, o Chris Evans, ο Michael Shannon και η Toni Colette φέρνουν τις χειρότερες εκδοχές του εαυτού τους στο πάρτι αυτό όπου όλοι είναι ύποπτοι και ο καθένας παλεύει να αποδείξει την αθωότητα του.
Ο ρόλος του ντετέκτιβ ίσως και να μην είναι ο πιο ταιριαστός για τον Daniel Craig εκ πρώτης όψεως. Τείνουν να έχουν κάτι κραυγαλέο οι επιλογές του σκηνοθέτη γενικότερα, με τρόπο όμως που ταιριάζει σ’ αυτό που θέλει να πει μέσα από το έργο. Έχουμε εξοικειωθεί με χαρακτήρες όπως ο Sherlock Holmes και ο Hercule Poirot, οι οποίοι είναι ασυνήθιστα πολιτισμένοι κι εκλεπτυσμένοι. Σ’ αυτή την εκδοχή ο ντετέκτιβ έχει κάτι λαϊκό και μάγκικο. Ο σκηνοθέτης μας δίνει το αντίθετο μάλλον επίτηδες.
Ο Chris Evans έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εφόσον κι αυτός παίζει το αντίθετο απ’ ότι συνήθως. Ένας ηθοποιός ο οποίος συνήθως δεν μπορεί να κρύψει μια έμφυτη καλοσύνη σε ταινίες όπως το Captain America, αυτή τη φορά είναι ένας κακομαθημένος εγωιστής playboy, μισητός από την υπόλοιπη οικογένεια.
Η Toni Colette, μια ηθοποιός με βάθος που μεταμορφώνεται από ρόλο σε ρόλο, παίζει επίσης ενάντια στον τύπο της έναν χαρακτήρα μιας σχετικά ρηχής media influencer.
Μια από τις εκπλήξεις του έργου είναι ότι η νοσοκόμα αποδεικνύεται πραγματικά καλό άτομο μάλλον νωρίς, έτσι ώστε η αθωότητα ή ενοχή του συγκεκριμένου χαρακτήρα δεν αποτελούν μέρος του μυστηρίου.
Η Κουβανή Ana de Armas ταιριάζει τέλεια στο ρόλο, και φαίνεται πως θα γίνει σύντομα γνωστή στο ευρύ κοινό με τη συμμετοχή της σε ταινίες όπως το καινούριο James Bond, το Deep Water όπου παίζει την άπιστη σύζυγο του Ben Affleck, και το Blonde του Andrew Dominic όπου υποδύεται τη θρυλική Marilyn Monroe.
Το έργο δεν αρκείται σε εκπλήξεις που έχουν να κάνουν με την πλοκή αλλά και με το μήνυμα.
Οι ύποπτοι σ’ αυτήν την ταινία δεν είναι μόνο ύποπτοι αλλά και τεμπέληδες που έχουν συνηθίσει στο έτοιμο χρήμα. Πράγμα που γίνεται φανερό όταν μαθαίνουν ότι η νοσοκόμα του παππού κληρονόμησε ολόκληρη την περιουσία του. Φιλοδοξία του πάτερ φαμίλια ήταν όλα τα μέλη της οικογένειάς του να μάθουν να στέκονται στα πόδια τους μόνοι τους οικονομικά μετά το θάνατό του. Με την πράξη του αυτή δεν αναποδογυρίζει μόνο τις προσδοκίες όλων, αλλά και την κοινωνική ανισότητα. Μια πλούσια οικογένεια πτωχεύει, και η μετανάστρια – απλή οικιακή βοηθός από τη μια μέρα στην άλλη γίνεται πολυεκατομμυριούχος.
Οι ταινίες του στυλ whodunit που έχουμε συνηθίσει, τείνουν να έχουν μια κομψότητα στον τρόπο που τελειώνουν, έτσι ώστε όλα τα παράταιρα στοιχεία που έχει συσσωρεύσει ο ντετέκτιβ ξαφνικά μπαίνουν σε μια τάξη που βγάζει επιτέλους νόημα. Θα μπορούσε να παραπονεθεί κανείς ότι το στυλ που διάλεξε ο σκηνοθέτης κάθε άλλο παρά κομψό είναι, εφόσον αυτό που φαίνεται να τον ενδιαφέρει πιο πολύ είναι να ανατρέπει τις προσδοκίες του κοινού όσο το δυνατόν περισσότερο από άποψη πλοκής. Αλλά το όλο χάος που δημιουργείται είναι τόσο διασκεδαστικό που δε θα μπορούσε να το μετρήσει κανείς εναντίον του. Αντιθέτως, το ότι ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί μια δική του καθαρά προσωπική συνταγή ήταν ένα από τα στοιχεία που βοήθησε την ταινία να διακριθεί ως μια από τις καλύτερες της περασμένης χρονιάς.
Τρεις υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες και μια για Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου συνέβαλαν στην επιτυχία της ταινίας, μια επιτυχία πολύ σημαντική αυτή την εποχή που κυριαρχούν παιδιάστικες ταινίες με σούπερ-ήρωες της Marvel.
O Quentin Tarantino πρόσφατα δήλωσε ότι στο χώρο του κινηματογράφου επικρατεί μάλλον εμπόλεμη κατάσταση. Μια μάχη μεταξύ των εύκολων ποπ-κορν ταινιών που είναι κερδοφόρες με προφανή τρόπο και ευνοούνται από τα μεγάλα στούντιο παραγωγής, και των ανεξάρτητων σκηνοθετών που επιμένουν στο προσωπικό τους όραμα.
Γιατί αυτός ο αυθαίρετος διαχωρισμός; Δεν μπορεί μια ταινία να είναι ενδιαφέρουσα κι εμπορική ταυτόχρονα; Αυτό ακριβώς το κενό προσπαθούν να καλύψουν καλλιτέχνες όπως ο Johnson και ο Tarantino, οι οποίοι θεωρούνται βέβαια εμπορικοί, αλλά κάθε δολάριο το κερδίζουν στηριζόμενοι μάλλον στην αξία τους παρά σε μια έτοιμη και εύκολη συνταγή.
Η Ανδρομάχη Γεωργιάδου σπούδασε θεατρολογία στο Columbia University και υποκριτική στο New Actors Workshop, τη σχολή του Mike Nichols στη Νέα Υόρκη. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός και σεναριογράφος στη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
