Μαλδίβες: Ένα Όνειρο Ζωής

Από την Έλενα Αγγελίδου, Ραδιοφωνική Παραγωγό, Τravel Girl.

Ο παράδεισος δεν είναι στη γη, υπάρχουν όμως κομμάτια του. Υπάρχει ένας θρυμματισμένος παράδεισος πάνω στη γη. Jules Renard

Carte Postale. Στο κέντρο του Ινδικού ωκεανού δίπλα από το δάκρυ της Ινδίας βρίσκεται μια ομάδα νησιών προστατευμένα από κοραλλιογενείς υφάλους, που κατά γενική ομολογία αποτελεί όνειρο ζωής για αυτούς που ονειρεύονται να απαθανατίσουν τις στιγμές τους σε ζηλευτό φόντο.

Οι  Μαλδίβες, κατά πάσα πιθανότητα, πήραν το όνομα τους από το Maale Dhivehi Raajje, που σημαίνει «Το Νησιωτικό Βασίλειο υπό την εξουσία του Μάλε» και αποτελούν έναν απο τους μεγαλύτερους τουριστικούς πόλους έλξης. Μια διαφορετική θεωρία υποστηρίζει ότι το όνομα προέρχεται από το σανσκριτικό mālādvīpa, που σημαίνει «γιρλάντα νησιών», ή από το mahilā dvipa, που σημαίνει «νησί των γυναικών», δεδομένης της μητριαρχικής κοινωνίας που επικρατούσε πριν την έλευση του Ισλάμ. Οι κάτοικοι ονομάζονταν Dhives (Dhivehin), που σημαίνει νησιώτες.

Το υδροπλάνο αποχωρεί από το Μάλε την πρωτεύουσα των Μαλδιβών και ίπταται πάνω από το ψηφιδωτό τούτης της γεωλογικής δαντέλας, όπου ο ωκεανός φαντάζει ύστατης σημασίας και οι ύφαλοι παίρνουν το ρόλο του κυματοθραύστη και προστάτη των τροπικών νησιών. Η θαλασσινή αύρα προσδίδει μια ιδιαίτερη δροσιά να σπάει την τροπική ζέστη, όμως το αλάτι που αγκαλιάζει τις ακτές περιορίζει την ζωηρή βλάστηση. Ο κοκοφοίνικας, που αποτελεί το εθνικό φυτό των μαλδιβών, δωρίζει απλόχερα την σκιά του, τον καρπό αλλά και το κατάλληλο τοπίο για μια αναμνηστική φωτογραφία αγγίζοντας για λίγο θραύσματα του παραδείσου.

Ο χρόνος αλλάζει μορφή και περνάει slow motion χωρίς να μπορούμε να ορίσουμε το πλαίσιο της παραμονής μας. Αυτό που σίγουρα σαγηνεύει και σε αφήνει άναυδο είναι το ιδιαίτερο χρώμα της θάλασσας που θαρρείς δεν ανήκει σε καμία φυσική παλέτα. Τούτος ο επίγειος παράδεισος πολύ πιθανόν σε 50 χρόνια να μην υπάρχει, διότι η στάθμη της θάλασσας προμηνύει μια βύθηση που θα εξαφανίσει μεγάλο μέρος αυτού, όμως μέσα μας σίγουρα η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία.

Η μαγεία σε τούτη την όαση έγγυται στον θαλάσσιο κόσμο, που σε προκαλεί με το πρώτο φώς της ημέρας να κατηφορίσεις στην άκρη της παραλίας λίγα μέτρα από τη Villaσου και να χαθείς σε πληθώρα λογιών λογιών πολύχρωμων ψαριών, καρχαρίες, τόνους, σαλάχια ή καβούρια και να χαθείς μέσα στην αγκαλιά της φύσης. Μια μάσκα και βατραχοπέδιλα είναι αρκετά για να κάνεις τις πρώτες αναγνωριστικές βουτιές αφού χαλαρώσεις κάτω από το δυνατό ήλιο, ειδάλλως οι επιλογές ποικίλες σε snorkeling, scubadiving ή και αυθημερόν εκδρομές στα γύρω νησάκια, ακόμη και χαλαρωτικά μασάζ, Jacuzzi, ειδυλλιακά γκουρμέ δείπνα δίπλα στο κύμα, ένα βιβλίο με κοκτέιλ ανά χείρας ή και παρατήρηση των άστρων τις μαγευτικές βραδιές ανάλογα με τις διαθέσεις.

Σε κάθε ταξίδι σημαντικό κομμάτι της σύνθεσης της αύρας ενός τόπου αποτελούν οι τοπικές γεύσεις, όπου στα τροπικά μέρη υπάρχει πάντα η δυνατότητα  να ανακαλύψουμε καινούργια φρούτα, ψάρια ή και συνταγές με πινελιά τοπικής παράδοσης. Στις Μαλδίβες θα χαθούμε σε δροσερούς φυσικούς χυμούς καρύδας, πουτίγκες από Saagu, ψωμί HuniRoshi, ιδιαίτερης γεύσης ψαρόσουπα Garudhiya,σαλάτες με το άνθος της μπανάνας, samosa και λογιών λογιών διαφορετικά ψάρια.

Μέσα σε όλη τη μαγεία της σιωπής, που πολλές φορές μπορεί να μας ξενίζει ερχόμενοι από αστικό τοπίο, με έντονη καθημερινή φασαρία, σίγουρα η μουσική έχει σημαντική θέση στην καθημερινή τριβή του κάθε λαού και πολλές φορές αγγίζει τον μυστικισμό σε μέρη μακρινά από τα πολύβοα κέντρα.

Στις Μαλδίβες υπάρχει το Boduberu, όπου εξελίχθηκε μεταξύ των απλών πολιτών ως εναλλακτική λύση στη μουσική της γειτονιάς, τραγουδιέται συνήθως μετά από μια δύσκολη μέρα δουλειάς και μπορεί να είναι με αύρα ηρωισμού, ρομαντισμού ή σάτιρας. Αρχικά έγινε ευρέως αποδεκτό ως η μουσική των απλών ανθρώπων και η  εκτέλεση της μουσικής αναφέρεται συχνά ως «δονώντας το νησί». Οι στίχοι δεν έχουν νόημα, γιατί αποτελείται από ένα μείγμα τοπικών, γειτονικών και μερικών αφρικανικών λέξεων.

Βidhabin boduberu group

Το bodu beru, επίσης, είναι το  τύμπανο των Μαλδιβών, κατασκευασμένο από ξύλο από κορμό δέντρου καρύδας. Στην πραγματικότητα λοιπόν, είναι ένα χορευτικό τραγούδι, που ξεκινά με αργό ρυθμό και θα οδηγήσει σε έναν υπερκινητικό, ξέφρενο και ταραχώδη ρυθμό. Εκτελείται από  μεγάλες ομάδες των 15 έως 20 ατόμων ενδεδυμένοι με σαρόνγκ, λευκό κοντομάνικο πουκάμισο και συνοδεύονται από ένα μικρό κουδούνι, ένα σετ από τύμπανα bodu beru, και ένα onugandu – ένα μικρό κομμάτι μπαμπού με οριζόντιες αυλακώσεις, από το οποίο παράγονται ήχοι με το ξύσιμο. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα για τους συμμετέχοντες για αυτήν την ενθουσιώδη λαϊκή μουσική. Σήμερα είναι ένα σημαντικό στοιχείο ψυχαγωγίας σε θεατρικές παραστάσεις, ειδικές περιστάσεις, γιορτές και φεστιβάλ.

Στις Μαλδίβες, καθώς αποχαιρετάς ρυθμικά τούτη την απόκοσμη όαση, γνωρίζεις πώς έστω και για λίγο η Carte Postale είσαι εσύ.

“Η ζωή είναι ωραία και είναι και μικρή”, αυτό είναι το καθημερινό της μότο και είναι η Φρίντα Κάλο, η Ίντιρα Γκάντι ή αν θες απλά η αγαπημένη ραδιοφωνική παραγωγός Έλενα Αγγελίδου που λατρεύει να δημιουργεί ψυχωμένες ερτζιανές αποδράσεις. Το ταξιδιάρικο πνεύμα της που κινείται στον αέρα της πόλης, αναπνέει την τοπική, εγχώρια και παγκόσμια ειδησεογραφία και την μεταφέρει πάντα σε ένα Τravel Girl’s suitcase, για να τη μοιραστεί μαζί σου on air καθημερινά 18.00 με 20.00. Τα βράδια θα τη συναντήσεις σε γνωστά στέκια της πόλης, φεστιβάλ ή events να μιξάρει jazzy, bossa, soul, funky, rock & ethnic ήχους, ακόμη και να δημιουργεί βραδιές έκπληξη ανάλογα με τα vibes του κόσμου και με την πρώτη ευκαιρία ως αμετανόητη Globetrotter ταξιδεύει