Η Ισημερία σαν Ευκαιρία για Εσωτερική Μεταμόρφωση

Από τη Bιβή Λέτσου, Δημιουργό της Abhaya Yoga.

Αυτή η φετινή χειμερινή ισημερία της 21 Δεκέμβρη ήταν πραγματικά ένα πέρασμα στον νέο κύκλο της ζωής μας. Δεν ξέρω πως την αισθανθήκατε εσείς, πόσο επηρεαστήκατε από όλα τα προμηνύματα για την μεγάλη αλλαγή, και την ευκαιρία που έκρυβε μέσα της η μεγάλη μέρα και η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και του Δεκέμβρη όπου βιώσαμε όχι μόνο το χειμερινό ηλιοστάσιο, αλλά και τη σημαντική και σπάνια σύζευξη Κρόνου και Δια, σε μια φάση κλειδί για αλλαγή και μετάλλαξη.

Για μήνες άκουγα φίλους να μιλούν για την πνευματική προετοιμασία που έπρεπε να γίνει για να περάσουμε από τις δυσκολίες, να αδράξουμε την ευκαιρία για εσωτερική μεταμόρφωση, ώστε να πιάσουμε (λέω εγώ) τον Φοίνικα από τα φτερά και να πετάξουμε μαζί του σε νέους ουρανούς. Από την αρχή αυτής της πανδημίας ένοιωσα το πόσο σημαντική ήταν η παγκόσμια κρίση που επρόκειτο να βιώσουμε. Και όπως λέει μια απίθανη δασκάλα της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, η Δρ. Αθηνά Πόταρη, η λέξη κρίση συνδέεται με τον Κρόνο η αλλιώς Χρόνο, την συμπαντική δύναμη που κρούει, κείρει, κόπτει τη ροή της ζωής μας. Όταν κόβεται τόσο απότομα και τραυματικά η ροή το βιώνουμε σαν υπέρογκο εμπόδιο, αλλά η κάθε δυσκολία φέρει μέσα της την ευκαιρία για αλλαγή, για αναγέννηση και αναπροσανατολισμό. Πρέπει να αλλάξουμε πορεία και να βρούμε μια καινούργια ροή. Και φυσικά αυτό δεν είναι πάντα ούτε εύκολο ούτε ανώδυνο. Που πονάει? Στα σημεία που είμαστε κολλημένοι, εκεί που έχουμε θέσει τα όρια μας, τα όρια που ήρθε η στιγμή να ανοίξουν, ώστε να δούμε τη ζωή μας με περισσότερη αγάπη, φαντασία, δημιουργικότητα… να ανοίξουμε τα στεγανά τείχη της ψυχής μας που μας κρατούσαν μικρούς, περιορισμένους, δήθεν προστατευμένους… λέω δήθεν διότι ασφάλεια μέσα σε στενούς περιορισμούς δεν υπάρχει.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δούλεψα πολύ και σκληρά. Πολύ το παίδεψα και με παίδεψε. Και ας πέρασα την πανδημία σε έναν παράδεισο στη Μάνη, μέσα στη φύση, με ότι αγαπώ: ζωάκια, φυτά, ελιές και απέραντους ορίζοντες ουρανού και θάλασσας. Α, ναι, και με ανθρώπους, πως το ξέχασα, αγαπημένους ανθρώπους, αλλά και γείτονες και κάπου εκεί παρουσιάζονται οι καθρέφτες των ορίων μας, έτσι δεν είναι; Mόνος κανείς, μπορεί να αισθάνεται μια κάποια έλλειψη, την λεγόμενη υπαρξιακή αγωνία, αλλά είναι στις σχέσεις μας τους άλλους που βγαίνουν στην επιφάνεια οι ελλείψεις μας, η έλλειψη αγάπης, υπομονής, εμπιστοσύνης στη ζωή, στον εαυτό μας και στους άλλους. Αυτό που μας πληγώνει προέρχεται από την έλλειψη κατανόησης του γεγονότος ότι όλοι είμαστε άρρηκτα συνδεμένοι και συνυφασμένοι. Όχι μόνο μεταξύ μας αλλά και με τον πλανήτη ΓΗ. Την γη, την Γαία μας, την μητέρα και πηγή της ζωής μας, το σταθερό έδαφος που κρατάει γερά κάτω από τα πόδια μας και μας στηρίζει.

Στο χειμερινό ηλιοστάσιο, με τη σημαντική σύζευξη του Κρόνου με τον Δία, που όπως λένε κάποιοι ήταν τόσο σημαντική και σημαδιακή όσο την ημέρα της γέννησης του Ιησού, βρεθήκαμε με τρεις φίλους κάτω από τις ελιές γονατίσαμε και φέραμε τις παλάμες μας στη Γη. Δώσαμε αγάπη, ευχαριστίες, ευλογίες. Πήραμε στήριξη και ένα εσωτερικό αίσθημα ασφάλειας και ενότητας. Μια από τις φίλες μας εξήγησε ότι οι πνευματικοί leaders από μια φυλή Aborigines της Αυστραλίας ετοιμαζόταν για αυτή την σημαδιακή στιγμή με διαλογισμούς και τελετές για δεκαετίες. Και έτσι ήρθε και άλλαξε κάτι μέσα μας αυτή η ιερή στιγμή, η τόσο σημαντική ημέρα.

Δεν έχει σημασία το τι κατανοήσαμε συνειδητά για τις 21 Δεκέμβρη του 2020. Πολλές σημαντικές αλλαγές γίνονται σε ένα βαθύτερο επίπεδο, πράγμα που ο νους δυσκολεύεται να συλλάβει. Σημασία έχει ότι έχουμε εισέλθει σε μια καινούργια εποχή. Το διαισθάνεσθε?

Σίγουρα κάτι έχει αλλάξει πορεία στον πλανήτη και μέσα μας. Αναλογίζομαι, με πόση εσωτερική δουλειά και πίεση και θέληση προσπαθήσαμε να καταλάβουμε κάτι από την εσωτερική και εξωτερική κρίση και να βγούμε πιο ανθρώπινοι…
«Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα λίγο ψηλότερα λίγο ψηλότερα», όπως είπε και ο αγαπημένος Σεφέρης.

Σύμφωνοι, ποιητή, αλλά στο εδώ και τώρα, πως καταφέρνουμε να σηκωθούμε από την ομίχλη της καθημερινότητας, του πόνου, και της άγνοιας; Πως προχωράμε μπροστά στο να κάνουμε αυτή την προσπάθεια; Η απάντηση είναι: μέσα από το σώμα μας. Μέσα από τη βιωματική κίνηση για παράδειγμα. Την αναπνοή, την κίνηση με επίγνωση και ενσυναίσθηση.

Η Bιβή Λέτσου είναι κάτοχος Βachelors of Science, Masters of Arts και Δημιουργός της Abhaya Yoga. Ερχόμενοι από την Καλιφόρνια το 2004, με τον αγαπημένο της σύζυγο, η Βιβή και ο Eraj, συν-δημιούργησαν με πολύ αγάπη και την πίστη τους στην ομάδα, το NYSY Υoga & Pilates Studios, το Avocado Vegetarian Café στην Αθήνα, και το Zen Rocks Retreat στην Μάνη. Η Βιβή διδάσκει την Abhaya Yoga, ένα μονοπάτι προσωπικής ενδυνάμωσης και μετάλλαξης.