Από το Στέφανο Κόγια, DipWSET.
Τις ημέρες των γιορτών είδαμε ένα λευκό κρασί της Νάουσας, μια περιοχή που είναι φημισμένη μόνο για τα ξινόμαυρα της, να εμφανίζεται στην ετήσια λίστα του περιοδικού Bloomberg ως το κορυφαίο της χρονιάς!
Από τα 2.108 κρασιά που δοκίμασε φέτος η κορυφαία δημοσιογράφος και κριτικός κρασιού Elin McCoy, ξεχώρισε μόλις 10 και το Πρεκνάδι 2019 του Γιώργου Διαμαντάκου, όπως ανέφερε η ίδια, “ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη για το 2020”.
Πόσοι όμως εδώ στην Ελλάδα γνωρίζουν το Πρεκνάδι; Μήπως τελικά είναι καιρός να κοιτάξουμε αυτή την ποικιλία με διαφορετικό μάτι; Άλλωστε ο βορειοελλαδίτικος αμπελώνας δεν έχει να επιδείξει μέχρι τώρα, κάποια γηγενή λευκή ποικιλία με ιδιαίτερη ποιοτική ή εμπορική αναγνωρισιμότητα!
Το Πρεκνάδι το συναντάμε φυτεμένο διάσπαρτα σε περιοχές της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας και όπως φαίνεται είναι κάπως απαξιωμένο, αφού τα μονοποικιλιακά κρασιά που κυκλοφορούν σήμερα με το όνομα του, είναι λιγότερα από τα δάχτυλα του ενός χεριού, όλα μάλιστα προέρχονται, από την ευρύτερη περιοχή της Νάουσας.
Το στυλ των κρασιών που δίνει είναι μέτριου αλκοολικού βαθμού και μέτριας ως και χαμηλής οξύτητας για λευκό κρασί. Είναι μια ποικιλία όμως που ο αρωματικός της χαρακτήρας, ξεχειλίζει από προσωπικότητα. Ίσως ένα από τα μυστικά του να είναι κρυμμένο στις χοντρές κιτρινωπές του φλούδες που είναι γεμάτες από καφετί, σαν φακίδες (πρέκνες), στίγματα και προφανώς από κει πήρε το όνομα του.
Θεωρητικά είναι μια ποικιλία που οξειδώνεται εύκολα και γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή στην διαχείριση της. Η σωστή οινοποίηση μπορεί να δώσει υπέροχα αποτελέσματα και αυτός είναι ένας λόγος για να ασχοληθεί μαζί της. Και το Pinot Noir δυσκολεύει αφάνταστα τους παραγωγούς του, αλλά το γεγονός ότι “βγάζει” μερικά από τα πιο συγκλονιστικά κρασιά στον πλανήτη, είναι που κάνει τους περισσότερους να επιμένουν με αυτή την ποικιλία .
Είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω κρασιά της ποικιλίας Πρεκνάδι, τόσο στη νεαρή τους ηλικία, όσο και κάποια που έχουν περάσει την τετραετία. Μπορώ να πω, χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη, ότι είναι συγκλονιστικά, τόσο στις παλαιωμένες τους εκφράσεις όσο και όταν είναι νεαρά.
Θα παραθέσω τις εντυπώσεις μου από το Πρεκνάδι 2019 του Διαμαντάκου, αλλά αρκετά κοντά στα παρακάτω χαρακτηριστικά βρίσκονται και τα άλλα δύο μονοποικιλιακά πρεκνάδια που έχω δοκιμάσει, το Πρεκνιάρικο του Κτήματος Χρυσοχόου και το Λευκός από το Οινοποιείο Κλώνα.
« Έντονα αρώματα που θυμίζουν χαμομήλι και λεμονανθούς συνδυασμένα με νότες κερήθρας και κίτρινων φρούτων όπως τα βερίκοκα το μάνγκο και ο ανανάς. Στο στόμα όμως το κρασί εκφράζει την τεράστια προσωπικότητα του. Στρογγυλό και πληθωρικό με άριστη ισορροπία ανάμεσα στο φρούτο το αλκοόλ και την οξύτητα του, με μεγάλη συμπύκνωση και υφή που παραπέμπει σε … τανίνες. Η διάρκεια του είναι επίμονη και ευχάριστη».
Πραγματικά πιστεύω ότι το Πρεκνάδι είναι μια ευγενής ποικιλία και θα μπορούσε να γίνει η σταχτοπούτα του βορειοελλαδίτικου αμπελώνα. Έχει να μας διδάξει πολλά ως ποικιλία, αρκεί να πληθύνουν οι φυτεύσεις της και να ασχοληθούν μ’ αυτήν περισσότεροι παραγωγοί και αμπελουργοί και φυτωριούχοι. Η Ημαθία μπορεί να φανεί πρωτοπόρος, μιας και κει υπάρχουν ήδη μερικές φυτεύσεις, αλλά τα σταφύλια πάνε σε διάφορα χαρμάνια, επώνυμα ή ανώνυμα.
Ο Στέφανος Κόγιας τα τελευταία 17 χρόνια είναι σύμβουλος γεύσης και ασχολείται επαγγελματικά με το κρασί. Είναι κάτοχος του Level 4 WSET, Diploma του Wine and Spirit Education Trust (DipWSET) και του Πιστοποιητικού Κατάρτισης στον τομέα “Αμπελοκαλλιέργεια και Σύγχρονοι Μέθοδοι Οινοποίησης” του ΑΠΘ.
Δημιούργησε και διευθύνει την εταιρεία Wine Style. Επιπλέον διευθύνει το project “Food and Wine Experience” και το Τhessaloniki Wine Show, μια έκθεση κρασιών στη Θεσσαλονίκη. Είναι εισηγητής της σχολής Wine and Spirit Professional Center (W.S.P.C.), ο επίσημος φορέας στην Ελλάδα του Wine and Spirit Education Trust (W.S.E.T.), που εδρεύει στη Μεγάλη Βρετανία.
Τα τελευταία 15 χρόνια αρθρογραφεί στον Οινοχόο, στο krasiagr.com, στο D-Files magazine και στο περιοδικό Οινολογία.
