Από τη Μαριέλλα Γιαννοπούλου, Συμβουλευτική Ψυχοθεραπεύτρια.
Ποιος δε θέλει μια σχέση που να μας επιτρέπει να είμαστε ο εαυτός μας, να μοιραζόμαστε την καθημερινότητα μας, να νιώθουμε ασφάλεια μαζί με ενθουσιασμό και να εξερευνούμε μαζί τη ζωή! Για να μοιραζόμαστε τη ζωή μας με αυτόν τον τρόπο, αυτόματα σημαίνει ότι είμαστε ευάλωτοι. Για να μπορέσουμε να δείξουμε αυτήν την ευάλωτη πλευρά μας – που φοβόμαστε ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει και πόσο μάλλον να μπορέσει να την αποδεχτεί – χρειαζόμαστε ασφάλεια και κάποιον να μας καθησυχάζει ότι παραμένει κοντά μας ακόμα κι όταν δεν είμαστε καλά. Μια τέτοια σχέση προϋποθέτει εμπιστοσύνη, χρόνο, δέσμευση και ανοιχτό μυαλό.
Αν θέλετε μια σχέση που να σας γεμίζει, βοηθάει να κάνετε αυτά:
1. Να δίνουμε την ελευθερία στον εαυτό μας να κάνουμε αυτά που χρειαζόμαστε για να έχουμε γεμάτες μπαταρίες – δηλαδή αυτό που χρειαζόμαστε για να μπορούμε να έχουμε όνειρα. Για πολλούς αυτό σημαίνει κάποιες φορές να αφήσουμε μακριά τις φωνές που μας δημιουργούνε τύψεις.
2. Αντίστοιχα είναι βοηθητικό να δίνουμε την αντίστοιχη ελευθερία στον σύντροφό μας να κάνει αυτά που και εκείνος/η χρειάζεται για να είναι καλά και να μπορεί να κάνει όνειρα.
3. Να συζητάμε με ανοιχτή καρδιά και μυαλό. Μια συμβουλή που μπορεί να φανεί χρήσιμη είναι να ακούμε σαν να μην είμαστε άμεσα συνδεδεμένη – όπως όταν είμασταν στην αρχή της σχέσης μας. Γιατί το λέω αυτό; Στην αρχή μιας σχέσης μιλάμε ατελείωτες ώρες και μπορούμε να πούμε τα πάντα γιατί υπάρχει απόσταση. Όσο όμως περνάει ο καιρός ερχόμαστε πιο κοντά και θα πιαστούμε πιο γρήγορα και εύκολα στα αρνητικά που νομίζουμε ότι μας προσάπτουν. Ενώ μπορεί να είναι απλά μια σκέψη που έχει να κάνει με την καθημερινότητα του άλλου.
4. Να κάνουμε ανοιχτές ερωτήσεις για το πως μπορούμε να είμαστε πιο τρυφεροί και να ακούμε με προσοχή. Για παράδειγμα, να ρωτάμε τον σύντροφό μας:
– Υπάρχει κάτι που κάνω που σε κάνει χαρούμενο/η;
– Τι σου αρέσει να κάνω για να αισθάνεσαι τρυφερότητα;
– Τι θα μπορούσα να κάνω προκειμένου να αισθάνεσαι ασφάλεια και οικειότητα μαζί μου;
5. Να ζητάμε ξεκάθαρα αυτό που θέλουμε εμείς και να μην αναγκάζουμε τον άλλον να «μαντεύει». Δεν μπορεί να γνωρίζει ο άλλος τι μπορεί να έχουμε ανάγκη εμείς! Ακόμα πιο σημαντικό να μην «τιμωρούμε» τον άλλον με νεύρα ή σιωπή αν δεν το κατάλαβαν από μόνοι τους. Είναι ευθύνη του καθενός να δοκιμάζει, να μαθαίνει και να γνωρίζει την δική του πραγματικότητα και τι του αρέσει και τι έχει ανάγκη. Βοηθάει να επικοινωνούμε και να μοιραζόμαστε την δική μας πραγματικότητα.
6. Να λέμε “ναι” όταν η/ο σύντροφός μας ζητάει να μοιραστεί κάτι μαζί μας. Όταν μας ζητήσει να διαβάσουμε το βιβλίο που της/του άρεσε ή τουλάχιστον να το κοιτάξουμε, να ακούσουμε το podcast που μας πρότεινε, να πάμε για θεραπεία ζεύγους – για να μας το ζητάει κάτι συμβαίνει και σίγουρα μόνο καλό θα κάνει αν μπορούμε και οι δύο να είμαστε ανοιχτοί να εξελιχθούμε.
7. Να κάνουμε καινούργια πράγματα μαζί.
8. Να ζητάμε ειλικρινά συγνώμη αν κάναμε κάτι που πλήγωσε τον άλλον. Εδώ είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ζητάμε συγνώμη ακόμα και αν πιστεύουμε ότι δεν κάναμε λάθος, γιατί αυτό για το οποίο ζητάμε συγνώμη δεν είναι μόνο η πράξη αλλά κυρίως για τον πόνο που βίωσε ο άλλος. Ζητάμε συγνώμη γιατί μας ενδιαφέρει να μην πονάει ο άνθρωπος που είναι κοντά μας. Τιμάμε την καρδιά τους.
Όλοι θέλουμε μια σχέση που να αξίζει, γιατί να είναι τόσο δύσκολο όμως;
Μια πρακτική δυσκολία είναι ότι όλα αυτά χρειάζονται χρόνο.
Δεύτερη δυσκολία είναι ότι απαιτεί δέσμευση. Η δέσμευση έρχεται χέρι-χέρι με την εμπιστοσύνη. Και αν δεν ρισκάρουμε και αφιερώσουμε χρόνο δεν θα χτιστεί η εμπιστοσύνη. Τέλος η δυσκολία προκύπτει από τα παράδοξα, τα δίπολα, όταν δηλαδή ισχύουν μέσα μας δύο αντίθετες απόψεις, συναισθήματα ή συμπεριφορές. Ένα παράδοξο που παρατηρούμε συχνά είναι ότι θέλουμε ταυτόχρονα το καινούργιο, το διαφορετικό και την περιπέτεια μαζί με την ηρεμία, την απόλυτη ασφάλεια και το αναμενόμενο. «Θέλω να βγούμε έξω, να πάμε για ένα ποτό αντί για το κλασσικό φαγητό ή σπίτι και τηλεόραση αλλά ταυτόχρονα έχω ανάγκη να μείνω σπίτι να ξεκουραστώ και να είμαστε μαζί αγκαλιά.» Δεν είναι εφικτό συνέχεια το ένα ούτε συνέχεια το άλλο.
Χρειάζεται λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο. Και δεν θα μιλήσω για ισορροπία γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα μοναδικό μαγικό σημείο που να μας λύσει τα προβλήματα. Πιστεύω και έχω δει ότι χρειάζεται να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Ταυτόχρονα, βοηθάει να παρατηρούμε και να μιλάμε με τον άλλον για να μαθαίνουμε τα σημάδια που μας δείχνουν προς τα που να κινηθούμε στο εδώ και τώρα για να είμαστε καλά. Μερικές φορές θα το πετυχαίνουμε κι άλλες θα το χάνουμε. Η μαγεία βρίσκεται στο να προσέχουμε τον άλλον για να μένουμε συνδεδεμένοι και έτσι χορεύουμε μαζί στη ζωή.
Σας προσκαλώ να δώστε χρόνο με εμπιστοσύνη στις σχέσεις σας!
Στέλνω αγάπη σε όλους!
Η Μαριέλλα Γιαννοπούλου είναι Συμβουλευτική Ψυχοθεραπεύτρια με διπλό μεταπτυχιακό στη Συμβουλευτική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Ειδικεύεται στην Συστημική και Οικογενειακή Θεραπεία και στην Θεραπεία Ζεύγους, είναι μέλος του Ελληνικού Δικτύου του EFT και του ICEEFT και έχει συνεργαστεί με το Boston Children’s Hospital στο τμήμα της Εφηβικής Ιατρικής. Συνδεθείτε μαζί της στο www.mariellagiannopoulou.gr και στο instagram (@mariellagiannopoulou).
