Body Positivity: Πώς να Αποδεχτώ το Σώμα μου

Από τη Δωροθέα Λαζαρίδου, Ψυχοθεραπεύτρια.

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια προσπάθεια από ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων για την αποδοχή της διαφορετικότητας οποιουδήποτε σωματότυπου. Η έκθεση αυτής της προσπάθειας οφείλεται κατά ένα μεγάλο βαθμό στην επίδραση και στη δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης  (Facebook, Instagram, Tik Tok, κ.α.) και στη «φωνή» πολλών ατόμων που μοιράστηκαν και συνεχίζουν να μοιράζονται τις εμπειρίες τους μέσα από φωτογραφίες, βίντεο και εξομολογήσεις. Το συγκεκριμένο κίνημα ωστόσο, φαίνεται να ξεκίνησε την προσπάθεια αποδοχής τις δεκαετίες 1850-1890 με στόχο την αλλαγή των κοινωνικών και ατομικών αντιλήψεων για το μέγεθος, το βάρος και την εμφάνιση και με σκοπό να είναι αποδεκτοί όλοι οι σωματότυποι. Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων επηρεασμένοι από τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς και εμφάνισης, έχουν αποκτήσει αρνητικές αντιλήψεις για το σώμα τους με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σταδιακά σε μια σειρά από προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας, όπως η νευρική ανορεξία, η βουλιμία, η κατάθλιψη κ.α. Τα άτομα αυτά δεν αποδέχονται το σώμα τους, λειτουργούν τιμωρητικά προς αυτό και έχουν μια οπτική διαστρέβλωση για την πραγματική εικόνα του σώματός τους. Αυτή η τάση φαίνεται να εμφανίζεται σε ένα μεγάλο ποσοστό των εφήβων, αλλά και σε ενήλικες νεαρής και μέσης ηλικίας όπου βιώνουν εξίσου έντονα συναισθήματα άγχους, δυσαρέσκειας, απέχθειας, απογοήτευσης και θλίψης στη θέαση του σώματός τους.

Αναζητώντας την τέλεια εικόνα…

Φαίνεται πως αναζητούμε συνεχώς την τελειότηταστα πράγματα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το σώμα μας. Θέλουμε την τέλεια κοιλιά, τα τέλεια πόδια, το τέλειο στήθος και δε συμβιβαζόμαστε με τίποτε πέρα από αυτό. Το κυνηγητό της «τελειότητας» είναι ένας άνισος αγώνας. Φαντάσου να τρέχεις σε έναν αγώνα δρόμου και φτάνοντας προς την τερματική γραμμή, η κορδέλα που συμβολίζει τον τερματισμό συνεχώς μετακινείται με αποτέλεσμα να μην τερματίσεις ποτέ σε αυτόν τον αγώνα. Γιατί λοιπόν να κυνηγάς το άπιαστο, αυτό που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει; ΔΕΝ υπάρχει το «τέλειο» σώμα, γιατί το τέλειο είναι υποκειμενικό και δεν πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα της αναζήτησης του «τέλειου».

Τιμωρία VS Εκτίμηση

Πώς μιλάς στον εαυτό σου κάθε φορά που παρατηρείς το σώμα σου στον καθρέφτη; “Πώς είσαι έτσι;”, “Θα μείνεις μόνος σου με αυτό το σώμα”, “Είσαι χοντρός”, “Δεν αξίζεις”. Αυτά είναι τα πιο συχνά σχόλια που ακούγονται από ένα άτομο που δεν εκτιμά το σώμα του. Πώς θα ένιωθε άραγε το σώμα σου αν ήταν κάποιος άνθρωπος και καθόταν απέναντί σου; Πριν μιλήσεις με αυτόν τον άσχημο τρόπο προς το σώμα σου, δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου για να σκεφτείς τι κάνει το σώμα σου καθημερινά για εσένα.

Να θυμάσαι πως…

Το σώμα σου είναι εκεί και σε στηρίζει, όταν μέσα σου μπορεί να καταρρέεις. Το σώμα σου σε προστατεύει και δε σε εγκαταλείπει ακόμη και αν πολλές φορές του μιλάς άσχημα και απότομα για το πώς το βλέπεις. Το σώμα σου είναι εκεί και σε στηρίζει ακόμη και όταν ξεπερνάς τα όριά του και τις αντοχές του βοηθώντας σε να αναρρώσεις και να ξανασταθείς στα πόδια σου. Το σώμα σου είναι ο λόγος που εσύ ΖΕΙΣ, ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ, ΥΠΑΡΧΕΙΣ!Σταμάτα να λειτουργείς τιμωρητικά προς αυτό με επικριτικά και υποτιμητικά σχόλιακαι εξαντλώντας το για να φτάσει την «τέλεια» εικόνα μέσα από εξαντλητικές δίαιτες και γυμναστική. Προσπάθησε να αναγνωρίσεις την αξία του, να το εκτιμήσεις, να το αποδεχτείς έτσι ακριβώς όπως είναι και να το αγαπήσεις για όλα αυτά που κάνει για εσένα.

Προτεινόμενες ασκήσεις για να φτάσεις στην αποδοχή:

1. Κάθε φορά που στέκεσαι μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη, αφιέρωσε λίγα λεπτά για να παρατηρήσεις το σώμα σου. Προσπάθησε να εστιάσεις στα σημεία που σου αρέσουν (θετικά σημεία) και απέφυγε τα επικριτικά σχόλια (π.χ. Σήμερα μου αρέσουν τα χέρια μου…).

2. Γράψε ένα γράμμα με παραλήπτη το σώμα σου. Τι θα ήθελες να του γράψεις; Για ποια πράγματα νιώθεις ευγνωμοσύνη για αυτό; Τι αγαπάς επάνω του; Για ποια πράγματα θα ήθελες να του ζητήσεις συγνώμη και για ποια το ευχαριστείς; (π.χ. Σε ευχαριστώ που με βοηθάς κάθε πρωί να σηκωθώ από το κρεβάτι για να ακολουθήσω τους στόχους μου).

3. Πρόσθεσε την αυτοφροντίδα στην καθημερινότητά σου. Κάνε κάτι μικρό ή μεγάλο για να ευχαριστήσεις και να ξεκουράσεις το σώμα σου (π.χ. ένα χαλαρωτικό μπάνιο στο τέλος της ημέρας).

Χωρίς τη φροντίδα του σώματός μας δε μπορούμε να ζήσουμε!

Αποδέξου και αγάπησε το σώμα σου για να μπορέσεις να συνεχίσεις να ΖΕΙΣ!

H Δωροθέα Λαζαρίδου είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και Ψυχοθεραπεύτρια και ειδικεύεται στην Συστημική θεραπεία. Σπούδασε στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικών Επιστημών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας του University of East London. Έχει πιστοποιηθεί σε προγράμματα Παιδοψυχολογίας, Παιδικής Κακοποίησης και Ψυχοσωματικής Ιατρικής. Διατηρεί ιδιωτικό γραφείο συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας στη κέντρο της Θεσσαλονίκης.