Της Χριστίνας Δρακοπούλου, Hypnotherapist Coach
Πόσες φορές προσπάθησες να “κόψεις” κάτι, να αλλάξεις κάτι και ενώ το θέλεις όσο τίποτα τελικά δεν τα καταφέρνεις;
Μερικές φορές ενώ θέλουμε με όλη μας την ψυχή να πετύχουμε κάτι, απλά σαν κάτι να μας κρατάει πίσω, σαν οι ίδιοι να βάζουμε τρικλοποδιά στον εαυτό μας, γιατί έχουμε μέσα μας πιστεύω που δε μας βοηθούν. Αυτά τα πιστεύω λέγονται περιοριστικές πεποιθήσεις ή περιοριστικές αποφάσεις και μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να αρκείσαι σε καταστάσεις/ συνήθειες/ ζωές που δεν σε εκφράζουν.
Τι είναι οι περιοριστικές πεποιθήσεις και αποφάσεις;
Περιορίζω: μικραίνω, μειώνω, ελαττώνω, εμποδίζω
Πεποίθηση: βεβαιότητα, βαθιά γνώση και άποψη για τη ζωή.
Απόφαση: γνώμη, ιδέα, σκέψη
Είναι τρόποι σκέψης, που βρίσκονται συνεχώς μέσα μας και θα είναι εκεί δια βίου και μικραίνουν τον ορίζοντά μας, τις επιλογές μας. Αλλιώς, λέγονται περιοριστικές αποφάσεις, γιατί πάρθηκαν κάποια στιγμή στη ζωή μας, δεν γεννηθήκαμε με αυτές. Άρα πήρα μια απόφαση κάποια στιγμή στη ζωή μου και άρα μπορώ να την αλλάξω. Δεν γεννήθηκα με αυτό, δεν είναι γενετικό, δεν είναι ανάγκη να το κουβαλάω.
Πώς μοιάζουν οι περιοριστικές πεποιθήσεις;
Δε μπορώ να αισθανθώ κάτι: “Απλά δεν είμαι χαρούμενος”, “Δεν είμαι κοινωνικός”
Σύγκριση: “Έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση”
Άρνηση: “Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά”, “Δεν είμαι καλή στις σχέσεις”
Γενικεύσεις: “Όλο οι άνθρωποι είναι πονηροί”
Πιστεύω: “Είμαι άτομο ενοχικό”, “Δε θα τα καταφέρω ποτέ”, “Τα καλά παιδιά κάνουν ……..”
Πώς δημιουργούνται;
Συνήθως δημιουργούνται μέχρι την ηλικία των 7 αλλά και αργότερα από άτομα που θαυμάζουμε/ έχουν εξουσία (π.χ. Γονείς, δάσκαλοι, ινδάλματα).
Κοινωνικά, είναι μια κοινωνική αντίληψη της εποχής που ζούμε. Είναι μια μαθημένη συμπεριφορά από δική μας εμπειρία που δημιουργήθηκε για να μας προστατέψει ή να μας δώσει χαρά.
Οι πεποιθήσεις που μας περιορίζουν (περιοριστικές πεποιθήσεις) δημιουργούνται συνήθως μέχρι την ηλικία των 7 ετών από τα βιώματά μας, το οικογενειακό περιβάλλον, το φιλικό περιβάλλον, τον κοινωνικό περίγυρο. Επειδή σε εκείνες τις ηλικίες ο υποσυνείδητος νους λειτουργεί χωρίς φίλτρα, μπορεί κάτι να ακούσαμε/ βιώσαμε/ είδαμε και να πήραμε μια απόφαση, μια ασυνείδητη απόφαση, που λειτουργεί μέχρι σήμερα. Μια απόφαση/πεποίθηση που με εξυπηρετούσε όταν ήμουν μικρός, που δεν χρειάζεται να υπάρχει στη ζωή μου σήμερα, κρατώντας με πίσω από τους τρέχοντες στόχους μου. Όταν ήμουν νέος, ο στόχος μου ήταν να είμαι καλό αγόρι ή κορίτσι, τώρα θέλω να έχω μια ουσιαστική δουλειά και μια σχέση φροντίδας: οι στόχοι μου έχουν αλλάξει. Η απόφαση που πήρα τότε είναι πλέον ξεπερασμένη.
Οι πεποιθήσεις, οι φοβίες μας και οι συμπεριφορές καταγράφονται και γίνονται δικές μας διότι εξυπηρετούν έναν απώτερο σκοπό θετικό για εμάς π.χ. Αν με δάγκωσε σκύλος όταν ήμουν μικρός γιατί πήγα να του πάρω το φαγητό ενώ έτρωγε, έχω μια πεποίθηση ότι “Δεν πηγαίνω κοντά σε σκύλο όταν τρώει”. Αυτή η πεποίθηση είναι θετική για εμένα γιατί με προστατεύει. Αν υπάρχουν πεποιθήσεις οι οποίες δημιουργήθηκαν παλιότερα, και τότε ήταν θετικές και πλέον δεν μας εξυπηρετούν, θα πρέπει να φύγουν. Δηλαδή, εάν ο στόχος μου είναι να έχω ένα υγιές βάρος και έχω μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι “Το παχουλό παιδί είναι καλό παιδί γιατί τρώει όλο το φαγητό του” δε θα μπορέσω να φτάσω το στόχο μου. Όχι επειδή δε θέλω να φτάσω το στόχο μου, αλλά επειδή υποσυνείδητα τον σαμποτάρω και θέλω να συμμορφωθώ με τη βαθιά πεποίθησή μου. Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Γιατί έχουν σημασία;
Μπορεί να είναι μια πεποίθηση κάποιου άλλου, η οποία δε συμφωνεί με τη ζωή και τις απόψεις μου.
Μπορεί να πάρθηκε κοινωνικά αλλά εμένα δε με εκφράζει.
Μπορεί να πάρθηκε στο παρελθόν από έναν παρελθοντικό εαυτό μου, με τα τότε μυαλά μου.
Μπορεί πλέον να με εμποδίζει/ περιορίζει να πετύχω αυτό που θέλω.
Δουλεύει ερήμην μου, δε θέλω να βρίσκεται εκεί.
Πώς λειτουργούν;
Πολύ συχνά έχουμε εσωτερικές φωνές και πεποιθήσεις που μπορεί να μη γνωρίζουμε καν. Αν για παράδειγμα, υπάρχει μια εσωτερική πεποίθηση ότι: “Το καλό παιδί δε διεκδικεί”, πώς γίνεται να διεκδικήσεις κάτι; Είμαστε και γινόμαστε αυτά που πιστεύουμε, άρα αν αυτό πιστεύεις, αυτό θα κάνεις.
Τώρα τι κάνουμε;
Αν λοιπόν στο σήμερα εγώ θέλω να πετύχω ένα στόχο και δεν τα καταφέρνω, είναι επειδή υπάρχουν αυτές οι αόρατες αγκιστρώσεις με το παρελθόν. Άρα αν δεν τις λύσω θα δυσκολευτώ πολύ να τα καταφέρω, ίσως και να μην τα καταφέρω τελικά. Υπάρχουν τεχνικές όπως είναι η Υπνοθεραπεία, ο Νευρογλωσσικός Προγραμματισμός (NLP) και το Time Line Therapy που μπορούν αποτελεσματικά να αφαιρέσουν αυτές τις αγκιστρώσεις και να μη μας επηρεάζουν πια. Οι μέθοδοι αυτές έχουν σαν σκοπό την επαναξιολόγηση παλιών πεποιθήσεων που έχουν κατασταλάξει μέσα μας ερήμην μας, και τη δημιουργία νέων αντιλήψεων, νέων νευρώνων και νευροδιαβιβαστών, ουσιαστικά νέες επιλογές για τη συμπεριφορά μας.
Με το να απαλλαγούμε από τις περιοριστικές πεποιθήσεις και τις περιοριστικές αποφάσεις, δε μας περιορίζει τίποτα από το να φτάσουμε το στόχο μας πλέον. Έτσι, μπορούμε να φτάσουμε στο στόχο μας πιο αποτελεσματικά και να επιτύχουμε στόχους που δεν καταφέρναμε τόσο καιρό. Τόσο απλά- υιοθετούμε αυτά που είναι καλά και σωστά για εμάς και έχουμε όλες τις επιλογές.
Τώρα που το ξέρεις, που θέλεις να φτάσεις;
Η Χριστίνα Δρακοπούλου είναι Certified Master Life Coach που ειδικεύεται στο Life-Coaching, Neurolinguistic Programming, Hypnotherapy & Time Line Therapy. Έχει αλλάξει αρκετές φορές καριέρα στη ζωή της, ανάλογα με το τι αγαπά να κάνει, και τα έκανε με αρκετή επιτυχία. Συνεχίζει να πιστεύει ότι είναι σημαντικό να κάνουμε αυτά που αγαπάμε και μας παθιάζουν. Έχει εργαστεί σαν Κλινικός Διαιτολόγος, έχει συν-ιδρύσει μια πετυχημένη αλυσίδα ξενοδοχείων, έχει ασχοληθεί με τη διακόσμηση ξενοδοχείων και συνεδριακών χώρων, έχει ασχοληθεί ενεργά με ομάδες εθελοντών, περιβαλλοντικούς οργανισμούς καθώς και με το κομμάτι της εκπαίδευσης.
